De LGBTQ-beweging begon onofficieel met de oprichting van een geheim Brits genootschap in de jaren 1890, de ‘Orde van Chaeronea’ genaamd, dat campagne voerde voor de legalisering van homoseksualiteit, schrijft Timayenis.
Het werd opgericht door de Joodse schrijver George Cecil Ives. Een beroemd lid was Oscar Wilde.
De eerste organisatie die publiekelijk de LGBTQ-rechten promootte was het Wetenschappelijk-Humanitair Comité, opgericht in 1897 in Berlijn door de joodse seksuoloog Magnus Hirschfeld. De inspanningen van de commissie legden de basis voor moderne LHBTQ-belangenbehartiging.
Magnus Hirschfeld was een pionier op het gebied van seksuologie en LGBTQ-rechten. Hij richtte het Instituut voor Seksuele Wetenschappen op, bedacht de term ‘travestiet’ en faciliteerde de eerste ‘geslachtsveranderings’-operaties in Europa. Een aanzienlijk deel van zijn werk werd door de nazi’s vernietigd.
Het eerste Instituut voor Seksuele Wetenschappen, waar veel onderzoekers zich concentreerden op de ongekende onderwerpen ‘Seksuele Geaardheid en Genderidentiteit’. Het was ook de locatie van de eerste geregistreerde ‘geslachtsveranderende operatie’ in Europa. De sleutelfiguren waren allemaal Joods.
Een van de eerste politieke activisten die zich uitsprak ter verdediging van homoseksuele relaties was de joodse anarchist Emma Goldman. Haar overtuiging dat “sociale bevrijding” zich zou moeten uitstrekken tot homo’s was destijds ongehoord, zelfs onder anarchisten. In 1919 werd ze uit de VS verdreven.
De eerste publieke homoseksuele organisatie in de VS was het ‘One Institute’, gefinancierd door de rijke joodse transseksueel Reed Erickson. Later richtte hij de Erickson Educational Foundation op, die miljoenen dollars bijdroeg aan de vroege ontwikkeling van de LGBTQ-beweging
De eerste wet die homoseksuele handelingen in Groot-Brittannië decriminaliseerde, was de ‘Sexual Offenses Bill 1967’, geïntroduceerd door de joodse advocaat en politicus Leo Abse. Abse richtte later een humanistische groep op die hervormingen van de homoseksuele en abortuswet en “rassengelijkheid” promootte.
Het essay van de Joodse schrijver Paul Goodman, “The Politics of Being Queer” wordt gezien als de ideologische basis die de doelen uiteenzette voor de jonge homobevrijdingsbeweging van de late jaren 1960 en was ook verantwoordelijk voor het heroveren van het woord “queer”.
De persoon die wordt beschreven als de ‘belangrijkste’ in de Amerikaanse LGBTQ-beweging is de joodse politicus Harvey Milk. Hij werd beschuldigd van pedofilie, naast tal van verachtelijke daden. Hij werd in 1978 vermoord en werd afgeschilderd als een ‘martelaar’ voor de LGBTQ-beweging.
Het gebruik van de term ‘Gay Pride’ om homoseksuele festiviteiten te karakteriseren werd gepopulariseerd door de joodse activiste Brenda Howard. Haar werk legde de basis voor de mondiale Pride-beweging, en haar nalatenschap wordt nog steeds gevierd vanwege de diepgaande impact op de ‘LGBTQ-geschiedenis’.
Het manifest waarvan vaak wordt gezegd dat het de transgenderbeweging heeft aangewakkerd, is het pamflet met de titel ‘Transgender Liberation: A Movement Whose Time Has Come’ van de joodse activist Leslie Feinberg. Feinberg wordt beschouwd als een van de belangrijkste figuren in de LGBTQ-beweging.
George Weinberg, een joodse psycholoog, bedacht in de jaren zestig de term ‘homofobie’. Zijn werk verzette zich tegen het idee dat homoseksualiteit een geestesziekte is en heeft een aanzienlijke invloed gehad op de depathologisering van homoseksualiteit in de geestelijke gezondheidszorg.
Evan Wolfson, een prominente LHBTQ-rechtenadvocaat, richtte ‘Freedom to Marry’ op en leidde de campagne voor gelijkheid van het huwelijk, met als hoogtepunt de beslissing van het Hooggerechtshof uit 2015 die het homohuwelijk in het hele land legaliseerde.
Jennifer Pritzker is de eerste transgendermiljardair. Hij heeft de Pritzker Pucker Family Foundation opgericht om LGBTQ-doelen te ondersteunen en heeft miljoenen gedoneerd aan transgenderstudies en organisaties die “helpen bij het bestrijden van anti-transwetten”.
Het bestaan van talloze organisaties die zich inzetten voor LGBTQ-belangenbehartiging en politieke lobby is een belangrijke factor in het succes van de LGBTQ-beweging. De meest vooraanstaande lijken iets gemeenschappelijks te hebben: hun leiderschap is bijna altijd Joods.
Hetzelfde geldt ook voor “LGBTQ-gezondheidsorganisaties”, de Gay Men’s Health Crisis (GMHC), het Trevor Project en Fenway Health. De meest prominente LGBTQ-gezondheids-, onderzoeks- en belangenbehartigingsgroepen in de Verenigde Staten hebben Joods leiderschap.
Er is een aanzienlijke joodse oververtegenwoordiging onder de baanbrekende LHBTQ-politici. Door deze standpunten zijn de grootste wetswijzigingen voor LHBTQ-kwesties doorgevoerd, zoals de legalisering van het homohuwelijk, van geslachtsveranderingsoperaties en van adoptie door mensen van hetzelfde geslacht.
Een perfect voorbeeld van Joodse politieke invloed op LHBTQ-kwesties is Scott Wiener, een Joods lid van de Senaat van Californië, die twee stukken wetgeving ondersteunde die resulteerden in zwaardere straffen voor ‘overtredingen van voornaamwoorden’ dan voor het willens en wetens verspreiden van HIV.
De oprichter en CEO van de eerste en grootste LGBTQ-dating-app is de Israëlisch-Amerikaanse tech-ondernemer Joel Simkhai. Simkhai’s innovatie had een aanzienlijke invloed op de manier waarop LGBTQ-mensen elkaar ontmoeten en met elkaar omgaan, waardoor hij een sleutelfiguur werd in de moderne ‘Queer Culture’.
Er is een enorme joodse oververtegenwoordiging onder de meest prominente Drag Queens. Harris Kornstein, beter bekend als ‘Lil Miss Hot Mess’, is hoofdorganisator van Drag Queen Story Hour en heeft twee kinderboeken over Drag geschreven.
De belangrijkste reden waarom de meeste bedrijven in het Westen LHBTQ en diversiteit promoten zijn de ESG-criteria die worden opgelegd door grote vermogensbeheerders als BlackRock, waarvan de oprichters allemaal van Joodse afkomst zijn.
Wat is de reden achter deze enorme Joodse oververtegenwoordiging? Journalist Charles Silberman stelt dat joden culturele tolerantie ondersteunen, inclusief homorechten, omdat ze geloven dat joden veiliger zijn in een samenleving die diverse houdingen, gedragingen en etnische groepen accepteert.
Een andere verklaring voor de enorme joodse oververtegenwoordiging in de LGBTQ-beweging is de moderne interpretatie van het Misjna- en Talmoedische concept van ‘Tikkun Olam’, dat verwijst naar verschillende vormen van actie die bedoeld zijn om de wereld te herstellen en te verbeteren.
Comments